Zucht! Laatste keer wake-up call. Laatste keer wakker worden in Vietnam. 'Goodmorning Vietnam'. Laatste keer een excursie. Laatste keer in de bus. Laatste keer van alles. Verdrietig kijk ik naar de horizon vanuit de bus. Terug naar huis klinkt niet eens zo gek, maar toch voel ik een onbestemd gevoel.

Boehoe!  Melancholisch zit ik in de bus, een huilend hart. Drie weken Vietnam zitten er bijna op en vandaag de laatste verplaatsing van hotel. Nog een laatste avontuur, nog een laatste belevenis alvorens onze voeten via de lucht weer reiken naar de Nederlandse bodem.

Tadaa!! "Vandaag in de Duc en Linze show". Ze zitten weer voorin de bus. Duc en Linze als Pauw en Witteman. Beide een eigen draadloze microfoon in de hand. Duc verteld zijn verhaal enthousiast, wij zijn in zijn stad, over Saigon en Linze vertaald het bijna, zoals gewoonlijk, allemaal naar het Nederlands. Dit voor onze jeugdige luisteraars. Ik kan alleen niet bepalen wie dan wel Pauw of Witteman is.

Aaarrrghhhh!!!  Nog steeds pijn. Maar nu een andere pijn. Het zit nu in de hartstreek. Ga nu niet gelijk collecteren voor de hart- en vaatziekten, want het is een kwestie van gebroken hart. Een gebroken hart dat ik dit resort moet verlaten. Niet te lang treuren. Op naar het volgend avontuur.